AllaboutJazz’ın bu sözlerle anlattığı Timuçin Şahin yeni albümü “Bafa”yı çok yeni, geçtiğimiz günlerde yayınladı. Özel tasarım gitarıyla bir önceki albümün adı gibi “kendi nefesi için açtığı pencereden” soluk alıp vermeyi sürdüren Şahin “Bafa” isimli çalışmasında da içinde bulunduğu kimyanın DNA yapıtaşlarını çözmeye devam ediyor. Günümüzde enstrümanıyla kurduğu ilişkiyi soyut bir yolculuğa çeviren çok sayıda müzisyen var, hepsinin bunu çok iyi yaptığını söylemek elbette zor ama iyi yapanları da ayrı tutmak lazım. Bu sürecin içinde belli ki bir kaç temel ana etken var, Timuçin Şahin’in kendi sürecinde de anladığımız böylesi bir izleği takip etmek mümkün. Şahin’in kendi etimolojik müzikal izleğinde elindeki ‘araç’ (yani gitarın) sahip olduğu işlev bu yolculuğun anahtarı durumunda. Bunu mesela Charlie Hunter gibi bir müzisyen için de söylemek mümkün (bu örneği Hunter daha çok yeni Babylon’da konser verdiği ve kendisiyle söyleşi yaptığımız için veriyoruz.) Bunun yanısıra Şahin’in gitarıyla birlikte yine kendi kullandığı canlı elektroniklerin uyumu organik tek bir sese dönüşmeyi sağlıyor. Diğer akustik enstrümanlar ise belli ki gerçekliği hissetmemize yardımcı oluyorlar. Burada bir diğer anahtar enstrüman ise alto ve soprano saksofondaki John O’Gallagher. İçten gelen soyut boyamaları biri bırakırken diğeri devralıyor ya da birlikte ses renklerine girişiyorlar. Bir diğer temel etken ise elbette doğaçlama. Ne kadar yakın bir tespit olur bilmek zor ama özellikle fretless gitarda Şahin'in ara ara doğduğu topraklara şöyle bir dokunup geri çekildiği hissine kapılıyorsunuz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder